De ‘klassieke’ jeugdhulpverlening, die de nadruk legt op een persoonlijke benadering en actieve ondersteuning, heeft effect, aldus onderzoeker Marion Herben. Zij volgde het hulpaanbod aan ruim 900 jongeren en 400 gezinnen en onderzocht twee methodieken (ReSet en Nieuwe Perspectieven), die op deze leest geschoeid zijn. Het vraagt wél om meer vertrouwen in jeugdprofessionals. Zij moeten de ruimte krijgen om een persoonlijke relatie op te bouwen met hun cliënt en hierin minder worden belemmerd door allerlei regelgeving.
Uit het onderzoek blijkt dat werkelijk succesvolle hulp zich voltrekt in een goed contact tussen hulpverlener en hulpvrager. Herben: “Je taak als hulpverlener is om te zorgen dat een jongere of ouder zijn verantwoordelijkheid (weer) gaat nemen. Desnoods met langdurige ondersteuning. De professional zet een stap extra en krijgt tijd en ruimte om werkelijk verbinding te maken met degenen die hulp nodig hebben.” Vaak wordt een professional hierin juist belemmerd door de ingewikkelde structuur van de huidige hulpverlening. Volgens Herben functioneert de hulp over te veel schijven, met veel zorgcoördinatoren, casemanagers, jeugdregisseurs en andere regievoerders ten opzichte van uitvoerders.